— విరాట పర్వం లోని కీచక వధ వ్రుత్తంతంలో తిక్కన అద్భుత కవితా శిల్పాన్ని చూపాడు అతని కామా వృత్తికి అనుగుణంగా వనం లోని పక్షుల విహారాన్ని అతి సుకుమారం గా పోషించాడు .అతను కాముకుడు కానుక ప్రకృతి అంత కాముక వ్రుత్తి లో వున్నట్లు కన్పించింది .అతని లోని భావాలూ ఉద్రేక పరచటానికి ప్రకృతి బాగా తోడ్పడింది. అందుకే ”తనువు లింద్రియములు .మనము ద్రుతియు దన వశంబు గాక తల్లడ పడి సింహ బలుడు విషమ బణు బారి బారే ”అన్నాడు తిక్కన .ఇట్లా రోజంతా కామా ఉద్రేకం తో దహింప బడ్డాడు .సైరంధ్రి చేసిన సంకేతం కూడా గ్రహించ లేక పోయాడు .ముధత్వం ఆవహించి బుర్ర పనిచెయ్య లేదు .అనుమానం అనేది మనసులో రాలేదు అహంకారం ఒళ్ళంతా ఆవహించింది వివేకం కోల్పోయాడు .కాముకునికి లజ్జ ,భయలుండవు కదా .ఇలా ఒక కామంధుని మనో ప్రవృత్తిని మనముందు నిలబెట్టాడు తిక్కన మహా కవి .వివసుడాయి నృత్య మందిరం చేరాడు

దీనికి పూర్తిగా విరుద్ధం గా భీముడు రంగ ప్రవేశం చేసాడు .”గమకము వీక వేరొక వికారము పుట్టక సంగారోత్శావో —ద్యమ రాభసతి రేకముల్ బయల్పడుటిన్చుక లేక రోష సం –భ్రమ మొక యింత యైన బర భావ నిరుప్యమూ గాక ద్రౌపదీ —రమణుడు వోయి విక్రమ దురంధరతం దగ నాట్య శాలకున్ ”దీని భావం  తెలుసుకుందాం .జాగ్రత్తగా అన్ని వైపులు పరికిస్తూ తన తన బహు బల దర్పాన్ని ప్రదర్శిస్తూ ,మదించిన భద్ర గజం ఆంటే ఏనుగు లాగా ప్రవేశించాడు భీముడు .ఇక్కడ కీచక ,భీముల ప్రవర్తన లో వైరుధ్యం స్పష్టం గా చూపిస్తాడు మహా కవి మదందుడై అనుమానం  లేకుండా