తెలుగులో అతి తక్కువ కాలంలో చక్కని గుర్తింపు తెచ్చుకొన్న హాస్యనటుడు ఏవీఎస్‌. నటుడుగానే కాదు దర్శకునిగా కూడా ఆయన తన ప్రతిభ చూపారు. ఇతరులకంటే బిన్నంగా ఉండాలనే మనస్తత్వం ఆయనతో ఎన్నో పనులు చేయించింది. పరిశ్రమలో చక్కని రిలేషన్స్‌ మెయింటైన్‌ చేస్తూ ప్రతి ఒక్కరితోనూ సరదాగా ఉండేవారు. అటువంటి వ్యక్తి కన్నుమూసి అప్పుడే ఏడాది గడిచిపోయింది. శనివారం ఏవీఎస్‌ ప్రథమ వర్థంతి సందర్భంగా చిత్రజ్యోతితో ఆయన తనయుడు ప్రదీప్‌ చెప్పిన విషయాలు ఆయన మాటల్లోనే…
చిన్నప్పటి నుండి నాన్నకు పది అడుగుల దూరంలో ఉండేవాణ్ణి. అది ఇష్టంతో కూడిన భయం. అక్కకి నాన్న దగ్గర చనువు ఎక్కువ. ప్రేమను మాత్రం ఇద్దరికీ సమానంగా పంచేవారు. అక్కని అమ్మా అనీ, నన్ను నాన్న అనీ పిలిచేవారు. పేరు పెట్టి పిలిచిన సందర్భాలు చాలా తక్కువ. నాన్నకు పనే లోకం. షూటింగ్‌ నుండి ఇంటికి వచ్చాక రెస్ట్‌ తీసుకోకుండా ఏదొకటి రాస్తూ కూర్చునేవారు. ఆయన సంపాదించిన ప్రతి రూపాయిని మా కోసమే ఖర్చుపెట్టారు. మా అందరినీ అనాథల్ని చేసి వెళ్ళిపోయారు. అమ్మ, అక్క, నేను ఆయనతో గడిపిన క్షణాలు గుర్తొస్తే తట్టుకోలేకపోతున్నాం. అమ్మయితే మరీ ఒంటరిగా ఫీలవుతోంది.
చివరి సారి కొట్టింది అప్పుడే
నాన్న ‘మిస్టర్‌ పెళ్ళాం’ సినిమాలో యాక్ట్‌ చేసినప్పుడు నాకు ఎనిమిదేళ్లు. అప్పటి నుండే మా కుటుంబ పరిస్థితుల్లో మార్పులొచ్చాయి. దినపత్రికలో సబ్‌ ఎడిటర్‌గా పనిచేసినప్పుడు నెలకు ఆయన జీతం రూ.500. అప్పట్లో ఇంటి అద్దె రెండు వందలకు పైగా ఉండేది. నెలకి వంద రూపాయిలు ఆయన బండి పెట్రోల్‌కి ఖర్చయ్యేది. మిగిలిన డబ్బుతో కుటుంబాన్ని పోషించేవారు. అయినప్పటికీ కష్టం తెలియకుండా పెంచారు. చిన్నప్పుడు అల్లరి చేస్తే ఏ తండ్రైనా మందలిస్తారు. అలా నాన్న కొట్టిన సందర్భాలెన్నో ఉన్నాయి. నేను ఇంటర్‌ చదువుతున్న రోజుల్లో చివరిసారి కొట్టారు. ఆ తర్వాత ఏ రోజు నా మీద దెబ్బ వెయ్యలేదు.
అమ్మ చేసిన సర్వీస్‌ మరెవ్వరూ చెయ్యలేరు
నాన్న అనారోగ్యం పాలయినప్పుడు ఆయనకి అమ్మ ఎంత సేవ చేసిందో మాటల్లో చెప్పలేం. రోజుల పిల్లాడిని చూసుకున్నంత జాగ్రత్తగా సేవలు చేసింది. ‘నా బిడ్డ లివర్‌ దానం చేసి ప్రాణం పోస్తే.. నా భార్య సేవ చేసి ప్రాణం పోసింది’ అని తరచు అంటుండేవారు. నాన్నకి లివర్‌ మార్చాలన్నప్పుడు అక్క, నేనూ లివర్‌ ఇవ్వడానికి ముందుకొచ్చాం. కానీ అక్కది సరిపోయింది. నా లివర్‌ కుదరదని రిజెక్ట్‌ చేశారు. దీనికి కూడా నాన్నకు ఉపయోగపడలేకపోయానని ఆ సమయంలో నేను పడిన మనోవేదన మాటల్లో చెప్పలేను. మా పక్కనే తిరిగిన నాన్నను ఇప్పుడు టీవీల్లో చూస్తుంటే గుండె తరుక్కుపోతుంటుంది.
ఆయనతో ఆనందంగా గడపలేకపోయాను
నా పెళ్ళికి ముందు కూడా నాన్నంటే నాకు భయమే. పెళ్ళాయ్యాక ఆయన దగ్గర చనువు పెరిగింది. అప్పుడప్పుడే ఇద్దరం కలిసి అన్ని విషయాలు మాట్లాడుకొనేవాళ్ళం, కలిసి సినిమాలు చూసేవాళ్ళం. నాన్నతో ఎంతో ఆనందంగా గడపాలనుకొనేవాణ్ణి. నాతో ప్రీగా మూవ్‌ అవుతున్న సమయంలోనే ఆయన దూరమైపోయారు. నాన్నతో నేనుండాలనుకున్న విధంగా ఉండలేకపోయాను. ఆనందంగా సమయాన్ని గడపలేకపోయాను. ఈ బాధ నన్ను ఎప్పటికీ వెంటాడుతుంటుంది.