అందం – కథానిక

• 07/12/2014

‘‘యుఆర్ లుకింగ్ సో క్యూట్’’
ఎవరా అని తలతిప్పి చూసింది వర్ధనమ్మ. తనకేసే చూస్తూ కనిపించిందో అమెరికన్ లేడీ. గబుక్కున తడబడి మెల్లగా ‘‘్థంక్యూ’’ అంది. వెల్‌కం అన్నట్లుగా తల ఊపి వెళ్లిపోయింది. సెక్యూరిటీలో తీసిన గాజులు, వాచీ, గొలుసు రెస్టురూంలో మార్చుకుంటుంటే ఈ కామెంట్ విని ఆనందం అనిపించింది. ఈ దేశంలో ఇది రెండవసారి. శోక్రిమెంట్ మాల్‌లో యువర్ సారీ వెరీ బ్యూటీఫుల్ యు ఆర్ లుకింగ్ సో స్వీట్ అంటుంటే ననే్ననా అనే సందేహంతో ఉండిపోయింది. మెల్లిగా థ్యాంక్స్ అని బైటకు వచ్చింది.
ఇక్కడి వాళ్ళని చూసి తనకి ఒకే ఆలోచన. మనం లంబాడీ వనితల్ని చూసిన ఫీలింగ్ మనల్ని చూస్తే వీళ్ళకు కలుగుతుందేమో అని. ముక్కూ మొహం తెలియకపోయినా స్వచ్ఛంగా మెచ్చుకున్నది అబద్ధం అవదు కదా? ‘‘ఏమిటీ నవ్వుకుంటూ వస్తున్నావ్?’’ అన్నాడు కొడుకు ప్రసాద్. ‘‘ఏమీ లేదు. అదిగో వెడుతున్నావిడ నేను చాలా అందంగా ఉన్నాను అంది’’.
‘‘అందుకనా ఈ ఆనందం’’ అని వెక్కిరింతగా అన్నట్లనిపించి ఉడుక్కుంటూ….
‘‘కన్నవాళ్లూ, కట్టుకున్నవాళ్లూ, కనుకున్నవాళ్లూ ఎవరూ చెప్పని మాట వింటే ఆనందమేగా’’ అంది వర్ధనమ్మ. ‘‘సారీ అమ్మా! ప్రత్యేకించి చెప్పకపోయినా మా అమ్మ రాజమాతలా ఉంటుందని అందరికీ చెప్పుకుంటూ ఉంటాం’’.
‘‘సరేలేరా! దాని గురించి వాదనెందుకు. నువ్వు సరాదాగా అన్నదానికి జవాబు చెప్పాను అంతే….’’
కూర్చుని ఉంటే ఆలోచనలు గతాన్ని స్మృతిలోకి తెచ్చాయి. పెళ్ళి చూపులకి వచ్చి పిల్ల ఎలా ఉందిరా అంటే అమ్మలా ఉంది అన్నాడు. అంటే నాలానా….నేను బాగాలేనా అంటే అమ్మగా బాగుంటావు పెళ్లాం నీలా ఉంటే ఎలాగా….మరి ఆ రోజుల్లో పెళ్ళాంగా తన మార్కులెన్ని?
అందానికి నిర్వచనం ఏమిటి? బారెడు జడ ఉండి, ఏడు వంకల్ని కప్పే ఎర్రరంగు ఉంటే అందగత్తె అనే వారు. ప్రస్తుత కాలానికి అది నప్పదు. కాలానుగుణంగా పూర్వం జాకెట్టు తీరుమారినా చీరకట్టు మారలేదు. ఇప్పుడు అవి వేసుకునే వారు అనాగరికులు. అబ్బదాని సోకు జబ్బల్దాక జాకెట్టు అని కూనిరాగాలు తీసేవారు. చేతులు, బాక్‌లేని జాకెట్లకి సోకులద్దుతున్నారు. కనిపించీ కనిపించని అందాలు ఊరీ ఊరని ఊరగాయాల్లాగ మురిపిస్తాయి. అంతా బట్టబయలైతే తరవాతి మెట్టు మొహం మొత్తడమే…..అలాగని పాత రోత కాదు……కొత్త వింత కాదు.
జట్టు విరబోసుకుంటే పిశాచాలు ఆవహిస్తాయని జడ కూడా వేసుకునే ఉండాల్సి వచ్చేది. జడ ఎరుగని ఈ జనసంద్రానికి ఆవహించడానికి ఎన్ని పిశాచాలు కావాలో జడగంటలు పెట్టి పూలజడ అందాలు పండగల్లాగే టివిల్లో చూడాలేమో.
నల్లపిల్లగా పుట్టిన దీనికి పెళ్ళి ఎలా అనే అమ్మానాన్నల దిగులు, ఆనందరావు పెళ్ళికి సై అనడంతో తీరిపోయింది. అత్తగారింట్లో అందరూ తెల్లని వాళ్లే. కొత్తలో వాళ్ళకి అసంతృప్తిగా ఉండేది. కాలక్రమేణా కలిసిపోయినా ఇరుగుపొరుగు నల్లావిడ అంటే మనస్సు చివుక్కుమనేది. పిల్లలు పుట్టాక తండ్రి పోలికా అని ఎవరన్నా మనస్సు వౌనంగానే మూలిగేది. తిరిగి వచ్చిన ప్రసాద్ ‘‘ఇంకా ఆలోచిస్తున్నావా?’’ అంటూ సామాను చేతిలో తీసుకున్నాడు.
మరునాడు ఇంటికి చేరేసరికి గుమ్మంలో కూర్చుని తనని చూసి సంతోషం నిండిన కళ్ళతో ఆహ్వానించాడు. కాఫీ ఇచ్చి ‘‘స్నానం చేసిరా. అన్నాలు తిందాం’’ కొడుకు ఉన్నాడని ప్రేమని కంట్రోలు చేసుకుంటున్నాడు కానీ ఆప్యాయత, ఆరాధన మాట తీరువలోనే తెలిసిపోతోంది. భోజనం చేసి సామాన్లు విప్పబోతుంటే ‘‘తర్వాత చూద్దాం కాసేపు నడుం వాల్చు’’ అంటూ ఎసి ఆన్‌చేసి తలుపులు దగ్గరగా వేసి వెళ్ళిపోయాడు.
ఇంతమంది ఆప్యాయతని అంది పుచ్చుకున్న తరువాత అందం గురించి ఆలోచించడం అవసరమా? అత్తగారి నుంచి అందుకున్న ఆప్యాయత కోడలికి అందించలేమా….అత్తమ్మ అందరి లాంటి వారు కాదు పాత కాలం ఆప్యాయత…. మోడ్రన్ ఆలోచనలు అని కోడలు ఎవరితోనో చెబుతుంటే ఈ జన్మకి ఈ సున్నితమైన బంధాలు ఇంకా బలపడనీయి స్వామీ! అని దేముడికి మొక్కింది. పిల్ల పుట్టగానే పాపలో తన పోలికలు వెతుక్కుని తన పేరు కలిపారు.
నాలుగు రోజులు ఉండి వెనక్కి వెళుతున్న ప్రసాద్‌కి చంటిపాపని గురించి, కోడలి గురించి జాగ్రత్తలు చెబుతూ ఆడపిల్లని అత్తవారింటికి పంపే తల్లిలా కళ్ళమ్మట నీళ్లు పెట్టుకుంటుంటే ‘‘ఇదే ఆప్యాయత నీకు స్వాభావిక అందం అమ్మా’’ అన్నాడు. ‘‘ఇంకా నువ్వా విషయం మర్చిపోలేదా?’’ అంది.
‘‘ఎలా మర్చిపోతాను కన్నవాళ్ళని, కట్టుకున్న వాళ్ళనే కాక కనుకున్న వాళ్ళనీ చేర్చావు కదా. మేం నీ పోలిక వచ్చింది నీ స్వభావం రావాలని మురిసిపోతుంటే మాటల్లో వ్యక్తం చెయ్యపోయినా నీకు అర్థం అవుతుంది అనుకోవడం మా పొరపాటు కదా’’ అంటే ‘‘ఒరేయ్!’’ అంటూ కొట్టబోతున్నట్లు నవ్వుతూ చెయ్యెత్తింది. వంగి నమస్కారం చేసి కారులో కూర్చున్నాడు.
వచ్చిన రోజు నుండి పది రోజులు ఫోన్‌కి విరామం లేదేమో….అందరూ ఆప్యాయంగా యోగక్షేమాలు, కొత్త పాపాయి సంగతులూ…. తనని ఎంత మిస్ అయిందీ చెబుతుంటే తాను ఆర్జించుకున్న ఆత్మీయతకు ముగ్ధురాలైంది. అప్పుడే అనిపించింది అందానికి కాలపరిమితి ఉంది. అది క్రమంగా కనుమరుగవుతుంది. జీవితం తరువాత కొన్ని ఏళ్ళయినా మిగిలే జ్ఞాపకాలు మంచి అనే చోట మనం గుర్తుకి రావడం పూర్వ జన్మసుకృతం. ప్రేమ ఉంటేనే కాని పలుకరించరు. పగ ఉంటేనే కాని తిట్టరు. మహర్షి మహేంద్రయోగి చెప్పినట్లుగా మన మాటలన్నీ కొంత శక్తిని విడుదల చేస్తాయి. చెడ్డమాటలు మాట్లాడితే చెడ్డశక్తి, మంచి మాటలు మాట్లాడితే మంచి శక్తి. చివరగా ఏది మిగులుతుందో అది మన అందం.

– గొర్తి శారద, బెంగుళూరు
ఫోన్ : 08861309977.

చిన్నకథ

మా మంచి నాన్నారు!

‘‘గోపీ ఫస్ట్ యూనిట్ పరీక్షలో నీ ర్యాంక్ ఎంత?’’ అని అడిగాడు రామారావు కొడుకు గోపీని.
‘‘నా ర్యాంక్ ఇరవైఐదు నాన్నారు’’ అన్నాడు గోపి భయం భయంగా.
‘‘ఆ ….గొప్ప ర్యాంక్ వచ్చిందిలే, వాడి క్లాసులో ఉన్న పిల్లలే ముప్పయి మంది, అందులో వీడు ఇరవైఐదవ వాడు….ఆ లెక్కన వీడి కన్నా ఇరవైనాలుగు మంది మంచి ర్యాంకర్స్ ఉన్నారన్న మాట’’ అంటూ నిష్ఠూరంగా మాట్లాడింది గోపీ వాళ్ళమ్మ సంధ్యారాణి.
‘‘అలా ఎందుకనుకుంటున్నావు, మరో ఐదుగురు కన్నా మనవాడే బెటర్ కదా…ఆ లెక్కన మనవాడూ తెలివైనవాడే’’ అని నవ్వుతూ అన్నాడు రామారావు.
‘‘అలా వాడిని నెత్తినెక్కించుకొండి….రేపు వచ్చే పరీక్షలో గుండుసున్నాలు తెచ్చుకుంటాడు’’ అంటూ చిరచిరలాడింది సంధ్యారాణి.
‘‘గోపీ….వెరీగుడ్ ఫస్ట్ యూనిట్‌లోనే మంచి ర్యాంక్ సాధించావ్…..అలా వీథిలోకి వెళ్ళి ఫ్రెండ్స్‌తో ఆడుకో’’ అని గోపీని బయటకు పంపి, ‘‘సంధ్యా…. మనమెప్పుడూ పాజిటివ్‌గానే వుండాలి, ఆలోచించాలి, మాట్లాడాలి….. ముఖ్యంగా పిల్లల దగ్గర పాజిటివ్ కామెంట్స్ చేస్తేనే మంచిది, నెగిటివ్ కామెంట్స్‌తో వాళ్ళను హర్ట్ చేస్తే వాళ్ళ బుర్రల్లో నిరాశ నిస్పృహలు పేరుకుపోయి, భవిష్యత్‌లో సెన్సిటివ్‌నెస్ పెరిగి….. లేని పోని అనర్థాలకు దారి తీయొచ్చు’’ అంటూ భార్య సంధ్యని సున్నితంగా మందలించాడు రామారావు.
‘‘ఓరేయ్! రాజూ మా నాన్నారు నాకు 25వ ర్యాంక్ వచ్చినా దెబ్బలాడ లేదురా…..పైగా వెరీగుడ్ అన్నారు….అదే నాకు ఇంకా మంచి ర్యాంక్ వస్తే నాన్నారు నన్ను ఎక్స్‌లెంట్ అంటారు’’ అన్నాడు సంతోషంగా గోపి తన ఫ్రెండ్ రాజుతో ఆడుతూ…… పాడుతూ…..
‘‘మీ నాన్నారే బెటర్‌రా….మా డాడీ నాకు థర్డ్‌ర్యాంక్ వచ్చినా నానా చీవాట్లూ పెట్టారు, ఫస్ట్ ర్యాంక్ తెచ్చుకోలేదని’’ అని అన్నాడు రాజు, ఆటపాటల ఆనందం కానరాలేదు అతని ముఖంలో.
‘‘ఏమోరా…..మా నాన్నారే ది బెస్ట్ నాన్నరు రా’’ అంటూ ఎగిరి గెంతులేస్తూ నాన్నరుకి కితాబిచ్చాడు గోపి.
* * *
‘‘నాన్నా గోపి రెండవ యూనిట్ రిజల్ట్స్ వచ్చినట్లున్నాయి….నీ ర్యాంక్ ఎంత నాన్నా’’ అని అడిగాడు రామారావు కొడుకు గొపీని, ‘మీ గోపీ రిపోర్ట్ కార్డు పంపాం’ అని స్కూల్ మేనేజ్‌బెంట్ పెట్టిన మేసేజ్ చూసి
‘‘పద్దెనిమిదో ర్యాంక్ నాన్నారు….ఎక్కువ సిలబస్ కవరు చేసినా మంచి ర్యాంకే వచ్చింది కదా….నాన్నారు’’ అన్నాడు గోపి చిలిపి కళ్ళు చిటపటలాడిస్తూ….
‘‘వెరీ……వెరీ గుడ్ చూశావా! నీవెంత ఇంప్రూవ్ అవుతున్నావో…..్ఫస్ట్ యూనిట్‌లో 25వ ర్యాంక్ వస్తే, సెకండ్ యూనిట్‌లోనే 18వ ర్యాంక్ వచ్చింది….వెల్‌డన్ మై బాయ్’’ అంటూ కొడుకుని అభినందిస్తూ షేక్‌హ్యాండ్ ఇచ్చాడు రామారావు. గోపి మనసంతా హాయిగా ఉంది….మా మంచి నాన్నారు అనుకున్నాడు మనసు.
‘‘అయినా మీరు గారాబం కాస్త తగ్గిస్తే కాస్త భయంతో చదివి….ఈసారి ఇంకా మంచి ర్యాంక్ తెచ్చుకునే వాడు’’ అంది సంధ్యారాణి, తన కొడుకు టాప్ ర్యాంకర్స్‌లో ఉండాలనుకునే సగటు తల్లి మనసుతో.
‘‘నీకే ముందు ముందు తెలుస్తుందిలే,…..మనవాడి గొప్పతనం…..‘స్లో అండ్ స్టడీ విన్స్ ద రేస్’ అని ఊరికే అనలేదు పెద్దలు’’ అని అన్నాడు నవ్వుతూ రామారావు.
‘‘ఓరేయ్ రాజా ఈసారి మా నాన్నారు నన్ను ఇంకా గొప్పగా మెచ్చేసుకున్నారురా…..అదే నేను కనుక పదిలోపు ర్యాంకర్నయితే….నా సామిరంగా….నాన్నారు ఎంత మెచ్చుకుంటారో నన్ను….ఊహిస్తేనే గొప్ప థ్రిల్‌గా ఉందిరా’’ అన్నాడు గోపి రాజుతో హుషారుగా….
‘‘మా ఇంట్లో షరా మామూలేరా….ఈసారి థర్డ్‌ర్యాంక్ వచ్చిందని మమీ డాడీ ఒకటే నస, ఓ తెగ బాధపడిపోయారురా….ఎంత మంచి ర్యాంక్ వచ్చినా ఫస్ట్‌ర్యాంక్ రాకపోతే తిట్లే రా తిట్లు’’ అంటూ డల్‌గా మాట్లాడాడు రాజు.
‘‘ఏమోరా! ఈసారి మాత్రం నేను టాప్ టెన్ ర్యాంకర్స్‌లో ఉంటాను’’ అన్నాడు గోపి నిబ్బరంగా ఊపిరి పీల్చుతూ.
* * *
‘‘గోపి నీకు క్వార్టర్లీ పరీయల్లో నైన్త్ ర్యాంకట నిజమేనా!’’ అని అడిగాడు రామారావు కొడుకు గోపీని.
‘‘అవును నానారు….టాప్ టెన్ ర్యాంకర్స్‌లో ఉండాలని బాగా చదివాను….మంచి ర్యాంక్ వచ్చిందంతే….నేనూ బెటరీ కదా….’’ అని అన్నాడు గోపి అమాయకంగా ‘‘నువ్వు బెటరేటి నానా….‘‘ నువ్వే ‘ది బెస్ట్’ ’’ అన్నాడు రామారావు గోపీ భుజం తడుతూ.
సంధ్యారాణి మిడిమిడిగా చూస్తోంది తండ్రీ కొడుకుల వైపు.
‘‘అవును నా కొడుకూ బెటరే, ఇక ది బెస్ట్ అవ్వగలడు’’ అని మనసులోనే పాజిటివ్ థాట్స్‌కి బీజం వేసుకుంది.
‘‘గోపీ మా డాడీ నన్ను మెచ్చుకున్నార్రా…. థర్డ్ ర్యాంకర్‌నని…. ఇందాక మీ నాన్నారు మా డాడీతో ఏదో మాట్లాడారులే’’ అన్నాడు రాజు గోపితో ఆనందంగా.

– ఎం.వి. స్వామి, చోడవరం,
విశాఖ జిల్లా. ఫోన్ : 7893434721

పుస్తక సమీక్ష

ఉషోదయ జీవన నవ్యత నిండిన కవిత్వం శిథిల చిత్రాల జాతర

తెరచిన కిటికీలోంచి కాదు, మూసిన గుండె గవాక్షాన్ని మనసారా చూడు, ముద్దాడే కవిత్వం ఉబుకుతుంది. అక్షరాలను ఎక్కుపెట్టి సమాజంపైకి సంధించమంటాయి. ఎందరో అభాగ్యుల జీవనచిత్రాలు నీ కళ్ళ ముందు దయనీయంగా దర్శనమిస్తాయి. ఎద పర్వతం నుండి ఎగజిమ్ముతుంది అసలైన కవిత్వం అంటున్న యువకవి తేళ్ళపురి సుధీర్‌కుమార్. కొయిలకుంట్ల, కర్నూలు జిల్లా వాసి. తన పదునైన 45 కవితల కవాటంతో ప్రథమ ప్రయత్నంగా కవిగా ముందుకొచ్చి కవితాప్రియులను తన శిథిల చిత్రాల జాతరలో నడిపించారు. నవ్యతను అందించారు.
ఈ కవిది తెచ్చిపెట్టుకునే కవిత్వం కాదు, ఒకరిని అనుకరించేది అసలే కాదు, అక్షరాలకు అర్రులు చాచని ఆత్మస్థయిర్యం, పదముల పేర్పుకి పాకులాడని ప్రతిభా సంపదన, భావాలకు బానిసయై పరుగులెత్తని సహజధోరణి, చెప్పదలచుకున్నది సూటిగా, వాడి నాడి ఎరిగిన సత్తా గల కవిగా గోచరిస్తాడు. భావితరంలో రాణించగల కవిగా ఎదిగే పోకడలు దర్శనమిస్తాయి ఈతని కవితల్లో. నాకు జన్మనిచ్చింది అమ్మే అయినా, జీవితాన్నిచ్చింది, అక్షరం అంటూ, అక్షర ప్రీతిని ఆవిష్కరిస్తాడు. పరిజ్ఞానం కొత్త పుంతలు తొక్కుతున్నా, నల్ల కలువల విషాదగీత ఆర్తనాదాలు, తీవ్రవాదుల గుప్పిట్లో బందీలవుతూనే ఉన్నాయని, అక్కడ నేలరాలుతున్న వందలాది కుసుమాలు, ఇక్కడ యువతుల మెడల్లో వజ్రాల్లా మెరుస్తున్నాయంటూ ఆర్ద్రత చెంది, కళ్లు చెమ్మగిల్ల జేస్తాడీ కవి. ఓ! అబలా!! నీ శక్తి ఇంతేనా? అని ప్రశ్నిస్తూ ప్రేమోన్మాది కసాయి కత్తికి బలయ్యే మేకపిల్లలా మారుతున్న నువ్వు వాడిని హతమార్చే, సివంగిలా మారేదెప్పుడు? నీ కళ్ళలో చండ్రనిప్పులు చెరిగేదెప్పుడు? అని హెచ్చరికతో కొండంత ధైర్యాన్నందిస్తాడు, అండగా నిలుస్తాడు. సమాజంలో మార్పుని వాంఛిస్తాడు. కవి తన బాల్యాన్నిలా నెమరువేసుకుంటూ పాఠకుల బాల్యాలనూ స్మరణకు తెస్తాడు. కాగితం పడవనెక్కి పిల్ల కాల్వల వెంట పరుగులు తీసిన నా బాల్యపు ఆనవాళ్ళు విరగబూసిన మల్లెల్లా స్వచ్ఛంగా నా కళ్ళ ముందు సాక్షాత్కరించాయి. జీవన అలజడుల మధ్య నలిగి, ‘జాషువా’ కవి గురించి వెలివేసిన సమాజంలో పాడుబడ్డ మసీదే నిన్ను ప్రతిష్ఠించుకుంది. సమ సమాజం కోసం వెలుగులు పంచే కాగడాగా నిల్చేవు అంటూ అతని వ్యక్తిత్వాన్ని కవిత్వాన్ని కీర్తిస్తాడు. తెలుగు భాష మాధుర్యాలనిలా వ్యక్తీకరిస్తాడు. వీర బెబ్బులి సాహసం మన తెలుగు వీరనారుల పుట్టినిల్లు మన తెలుగు కదం తొక్కు ఒంగోలు గిత్త పౌరుషం మన తెలుగు విశ్వమంతటా వాసికెక్కిన, మువ్వ సవ్వడి కూచిపూడి మన తెలుగు చేలగట్టున పాలపిట్టల్లా ఎంకి పాటతో ఎక్కిరించే కనె్నపిల్లల జాణతనం మన తెలుగు. ‘రుధిర సందేశం’ కవితలో అక్కడ కోయిలలు విప్లవ గీతాలనే పాడతాయి నేడు సూర్యుడు అస్తమిస్తున్నాడంటే రేపు ఉదయించడానికే ఇలా కవిత్వం కదం తొక్కింది. కావ్యానందాన్నిచ్చింది. ప్రతులకు ఫోన్ నెం.9885632727కు సంప్రదించగలరు. నా మదినిండా పరుచుకున్న కవిత్వం నాలో ఉషోదయ కేతనాన్ని ఎగురవేస్తుందన్న కవి ప్రశంసనీయుడు. ఈ యువకవిని అభినందిస్తూ భవిష్యత్‌లో మరిన్ని కావ్యాలను అందించాలని ఆకాంక్షిద్దాం.

– చెళ్లపిళ్ల సన్యాసిరావు, సెల్ : 9293327394.

నిత్యసత్యాలు

ఉట్టి కొట్టే పట్లు నేర్పాలి కదా!

దాని కోసం ఇప్పుడు ఈ సంతోషాలన్నీ వదులుకోడం కష్టంరా! ఏవో నాలుగు గైడ్లు చదివేస్తే చాలదా? అన్నిట్లోనూ అన్ని విషయాలూ గట్టిగా తెలియాలా? అదేంటి? మానవీయ విలువలు! ఆ పరీక్షలోనూ గట్టెక్కి తీరాలిట! మనకీ గండాలు గడిచే మార్గాలు కొట్టిన పిండే కదా! ఏ మాత్రం చొరవ చూపించినా మూడేళ్లల్లో డిగ్రీ పట్టా చేతికి రాదా? ఇలా రోజూ వచ్చి చెప్పినవన్నీ విని చెయ్యమన్నవన్నీ చేసి తీరా ఇంత రోష్టూ పడితే అవసరమైనప్పుడు కనుచాటు చెయ్యరట! ఎలాగోలా బతికేయడానికి ఇంత అవసరమంటావా? ఆడాలి! పాడాలి! చదవాలి కూడానా? మనవల్ల కాదు బాబూ మరో మార్గం ఉంటే చెప్పు!
ఎక్కువ డబ్బు ఖర్చయినా సరే రేపటికి పనికొస్తుంది కదా అని చదువు మొదలెడితే ఈ అరకొర పరిస్థితులేంటి? పుస్తకాలే గతయితే లోకంలోకి వెళ్ళాక పనిచేయడానికి పనికొస్తామా? ఏలికలకి తీరిక లేనట్టుంది. కొత్త చదువులు చదివించండంటారు కానీ వాటికి వసతులు కల్పించాలని మర్చిపోతారు. ప్రైవేట్ చదువులు బతుకులు చితక్కొడుతున్నాయి. ఇష్టంగా కష్టపడే వాళ్ళని అరకొర సత్తువతో ఆకాశానికి ఎగరమంటే మోకాళ్ళరుగుతాయ్. కొత్తతరం కోరికలు కొడిగట్టే కొరతలు తీరిస్తే రేపటికి మేం తయారవుతాం. స్వేచ్ఛగా స్వచ్ఛంగా స్వతంత్రంగా సాగిపోతాం.
చదువా? చట్టుబండలా? రోజూ రాకపోయినా ఏమీ అనకూడదు. వింటున్నట్టు నటిస్తేచాలా? ఏడాది చివరి తెల్లకాయితాల మీద గిలికిందే లెక్కా? మేం చెప్పింది వాళ్ళకేం తెలిసిందో తెలియాలంటే వాళ్ళు నిత్యం మా కనుసన్నల్లో ఏదో ఒక రాత రాసి తీరాలి. కొంచెం కూత ద్వారా కూడా తెలియాలి. మూగజీవాల్లా కళ్లూ చెవులూ అప్పగిస్తే సరిపోదు. అడుగూబొడుగూ అంతా తీసి చదువుకుందామంటే అందుబాట్లో ఆ అవకాశం కల్పించకపోతే ఎలా? మట్టిలో మాణిక్యాలకి మెరుగు పెట్టడం మంచిదే కదా? ఎలాగోలా గోడ దాటేస్తే చాలనుకునేవాళ్ళు ఎక్కువయితే ప్రమాదం కదా! ఇష్టపడి కష్టపడేవాళ్ళే రేపటి వెలుగులు వెదజల్లుతారు. నీటిమూటల్లాంటి వాగ్దానాల మీద నడవడం కష్టం కాని కనీసం ఉట్టయనా కొట్టే పట్లు నేర్పాలి.

– కాండూరి లక్ష్మీపతి, సెల్ : 9440559398.